Ciechocinek i okolice

Fontanna Grzybek usytuowana w centrum miasta, tu również mieszkańcy i goście mogą korzystać z jodowego mikroklimatu.

Park Zdrojowy, w którym znajdują się Pijalnia wód, gdzie prowadzona jest sprzedaż naturalnych pochodnych solanki.

Zamknięta dla ruchu ulica Armii Krajowej to słynny Ciechociński Deptak Sław, gdzie na końcu znajduje się Park Sosnowy, Polowa Cerkiew Prawosławna oraz Dworek Prezydencki.

Rys historyczny

Ciechocinek leży w centralnej Polsce, na lewym brzegu Wisły, między Toruniem, a Włocławkiem. Historia tutejszych źródeł solankowych poświadczona jest źródłowo, od co najmniej XIII wieku, kiedy to książę Konrad I Mazowiecki przekazał w dzierżawę Zakonowi Krzyżackiemu warzelnię soli.
Tutejsze wychodnie soli w okresie nowożytnym zyskały większą rangę dopiero po I rozbiorze Polski, w wyniku którego kopalnie w Bochni i Wieliczce zaczęli kontrolować Austriacy. Projekt wykorzystania źródeł solankowych Słońska i Ciechocinka zawdzięczamy działaniom Stanisława Staszica i Konstantego Wolickiego. W roku 1830 w Ciechocinku zbudowano warzelnię soli, a w latach 1824-1833 dwie pierwsze tężnie. Trzecia powstała w 1859 r.
Historia Ciechocinka jako kurortu rozpoczęła się w 1836 r., kiedy w miejscowym zajeździe zainstalowano cztery wanny lecznicze. Z solankowych kąpieli skorzystało wtedy 120 osób. Dało to początek Zakładowi Zdrojowemu. Szybko pobudowano bocznicę kolejową do kolei Warszawsko-Bydgoskiej, wały przeciwpowodziowe i wodociąg, założono liczne parki i skwery. Od ponad 170 lat znany jest jako unikalne w skali światowej uzdrowisko. Chlorkowo-sodowo-jodkowo-bromkowe źródło solanki i wytwarzane z niej ługi i sole mają zastosowanie w procesach leczniczych. Z Ciechocinkiem związane są nazwiska takich architektów jak Feddeers oraz Marconi. W 1916 r. Ciechocinek uzyskał prawa miejskie.
W okresie międzywojennym odbudowano zniszczone w czasie wojny urządzenia lecznicze, zbudowano pocztę i szkołę, założono liczne nowe pensjonaty, jak również "Dworek Prezydencki". Zbudowany wówczas między tężniami Park Zdrowia obejmował basen termalno-solankowy, Ogródek Jordanowski i boisko sportowe.

W czasie II wojny światowej Ciechocinek przemianowano na Hermannsbad. Miasto również pełniło funkcję uzdrowiska wyłącznie dla Niemców. Już w 1950 roku rozpoczęto w mieście całoroczną działalność leczniczą. Powstało w tym czasie wiele sanatoriów branżowych. Ciechocinek skutecznie przyciąga kuracjuszy i wczasowiczów swymi walorami leczniczymi, malowniczym położeniem, zielenią i niepowtarzalnym urokiem.        
Największą atrakcją Ciechocinka są tężnie wzniesione w XIX wieku. Te trzy imponujące wielkością konstrukcje (łączna długość 1741m, wysokość 16m) zbudowane z drewnianych bloków i bali wypełnione są suchymi krzewami tarniny. Solanka ze źródeł pompowana jest na szczyt tężni i rozprowadzana wzdłuż ich górnych galerii. Opadając w dół poprzez tarninę ulega stężeniu. Podczas tego procesu wytwarza się duża ilość jodu, powietrze nasyca się mikroelementami o udowodnionych właściwościach leczniczych. Stężona solanka ze zbiorników u podnóża tężni przesyłana jest do warzelni soli.
Obecność tężni, basenu solankowego, licznych parków i terenów zielonych oraz położenie kurortu w dolinie Wisły wpłynęło na wytworzenie się w Ciechocinku przyjaznego człowiekowi i przyrodzie mikroklimatu.